Bp Piotr Przyborek zaczynał jako wikariusz w Redzie, Rumi, Gdyni oraz finalnie w Gdańsku. Miał też okazję posługiwać w Gdańsku, bo przez pewien czas był księdzem w Londynie. W tym samym czasie również studiował. W lipcu tego roku papież Franciszek mianował go na biskupa pomocniczego w Archidiecezji gdańskiej.
Udzielenie sakry biskupiej
Udzielenie sakry biskupiej miało miejsce podczas uroczystej Mszy św. Przewodniczył jej abp Tadeusz Wojda, obecnie sprawujący funkcję metropolity gdańskiego. Udział wzięli w tym także bp Zbigniew Zieliński oraz abp Salvatore Pannacchio.
Podczas uroczystości w kościele znajdowało się wielu wiernych, chcących być świadkami mianowania nowego biskupa. Pojawili się także reprezentanci władz państwowych oraz samorządowych. Obecni byli też przedstawiciele innych kościołów niż rzymskokatolicki.
Po odczytaniu Ewangelii wierni zaśpiewali hymn do Ducha Świętego, a potem odczytano bullę papieską, której treścią była nominacja dla nowego biskupa.
Po odśpiewaniu hymny i przeczytaniu bulli przyszedł czas na homilię, którą wygłosił metropolita gdański Tadeusz Wojda.
Na co się dzieli diecezja?
Diecezja jest powszechnie przyjętą jednostką terytorialną, jaką ma pod władaniem Kościół. Diecezje z kolei można podzielić na dekanaty, na które składa się kilka lub kilkanaście parafii. Głową każdego dekanatu jest dziekan a diecezji biskup.
Czym się różni diecezja od archidiecezji? Hierarchia Kościoła wydaje się być dosyć łatwa do zrozumienia. Archidiecezja w swojej strukturze jest tak sama jak każda diecezja. Jedyna różnica polega na tym, że na jej czele stoi arcybiskup.
Biskupi poza Kościołem rzymskokatolickim
Urząd biskupa istnieje także poza Kościołem rzymskokatolickim. Zwłaszcza istotną rolę pełni on w prawosławiu. Można nawet podejrzewać, że tam biskup jest dużo ważniejszy, bo jego pozycji nie podważyła reformacja.
A skoro już mowa o reformacji, to protestanci także powołują swoich biskupów. Może się to wydawać sprzeczne z ich doktryną, podważającą urząd biskupi, ale dotyczy ona tylko biskupów Rzymu. Nawet Marcin Luter nie był przeciwnikiem biskupstwa samego w sobie, a jedynie jego rzymskich przedstawicieli.